Rozwód – jak znaleźć dobrego adwokata?

Wsparcie prawnika jest nieocenione w wielu sytuacjach – szczególnie tych wyjątkowo trudnych i stresogennych. Dla większości ludzi już sama konieczność stawienia się w sądzie nie jest łatwą okolicznością. Większość rozwodów także odbywa się przy wsparciu dobrego adwokata. Jak go znaleźć?

Przede wszystkim profesjonalizm

Jakimi cechami powinien wyróżniać się dobry adwokat rozwodowy w Częstochowie? Przede wszystkim powinien być to doświadczony prawnik, specjalizujący się w prowadzeniu spraw rozwodowych. Dobrym pomysłem będzie z pewnością szukanie adwokata z polecenia – takiego, który znany jest z bardzo skutecznego wsparcia przy nawet najbardziej skomplikowanych sprawach o rozwód. Warto podkreślić również to, że prawnik rozwodowy powinien być profesjonalistą w każdym calu. Do tego dobrze też, jeśli odznacza się takimi cechami jak empatia, skuteczność w działaniu, a dodatkowo również posiada szeroką wiedzę z dziedziny prawa związanego z rozwodami.

Umiejętności strategiczne

W polecanej kancelarii adwokackiej w Częstochowie znaleźć można doświadczonych adwokatów rozwodowych, którzy specjalizują się w opracowywaniu skutecznych, a do tego różnorodnych strategii działania. To, że dobry prawnik powinien być doskonałym strategiem – nie podlega najmniejszym wątpliwościom. Jego zadaniem jest opracowanie nie tylko planu A, ale i planu B lub nawet planu C. Co więcej – profesjonalista nieraz wyróżnia się też umiejętnościami pozwalającymi na przewidzenie ostatecznego rozstrzygnięcia sądu. Dodatkowo posiadać będzie też specjalistyczną wiedzę prawną, której nie ma przeciętny Kowalski, zupełnie niezwiązany z branżą prawniczą.

Dobrze napisany pozew rozwodowy

Podstawą każdej sprawy rozwodowej jest pozew. Ten zaś powinien być napisany najlepiej, jak to tylko możliwe. Czy warto robić to samemu? Z pewnością nie. Zdecydowanie lepiej skorzystać ze wsparcia doświadczonego prawnika w Częstochowie, specjalizującego się właśnie w prowadzeniu spraw rozwodowych. Nikt tak dobrze nie napisze pozwu rozwodowego, jak adwokat, który dokładnie poznał stanowisko osoby planującej złożyć ten pozew (powoda). Prawnik podpowie, czy są szanse na to, by realnie walczyć o uzyskanie rozwodu z orzeczeniem o winie, czy realne jest raczej uzyskanie rozwodu bez orzekania o winie. Adwokat Częstochowa pokieruje wszelkiego rodzaju działaniami, których celem będzie formalne zakończenie związku małżeńskiego. Warto podkreślić, że to właśnie dzięki wsparciu dobrego prawnika możliwe staje się szybsze, mniej stresujące i zarazem mniej kłopotliwe uzyskanie rozwodu. Czy warto skorzystać ze wsparcia adwokata rozwodowego? Na to pytanie trzeba już odpowiedzieć sobie indywidualnie. Z pewnością jednak takie profesjonalne wsparcie nie zaszkodzi, a korzyści z jego zastosowania mogą być zdecydowanie wymierne.

Ugodowy rozwód – czy to możliwe?

O tym, jak przebiegać będzie sprawa rozwodowa, decydować będzie szereg różnorodnych czynników – bardziej i mniej przewidywalnych. Wśród nich z pewnością niezwykle ważne jest nastawienie obu stron procesu sądowego. Nierzadko jednak także ogromne znaczenie ma wsparcie dobrego adwokata z Częstochowy. To on, po przyjęciu odpowiedniej strategii procesowej, odpowiadać będzie za jej wdrożenie i niejako kierowanie całym procesem. Ugodowe rozstrzygnięcie sądowe w sprawie rozwodu jest jak najbardziej możliwe. I choć zdarza się dość rzadko, to jednak się zdarza. Warte podkreślenia jest to, że nierzadko taka sytuacja jest wynikiem współpracy z dobrym, polecanym i doświadczonym prawnikiem specjalizującym się właśnie w prowadzeniu spraw rozwodowych.

Rozwód- co warto o nim wiedzieć?

Instytucja małżeńska jest silnie chroniona prawem, a wszelkie przepisy dotyczące rozwodu znaleźć można w Kodeksie Rodzinnym i Opiekuńczym. Postępowanie rozwodowe nie jest jakby się mogło wydawać proste, do jego rozpoczęcia niezbędne jest złożenia pozwu przez jednego z małżonków. Musi on spełniać pewne wymogi, ponadto należy uiścić opłatę sądową wynoszącą 600 zł. Rozwód jest bardzo trudnym okresem w życiu. Adwokat pomoże przejść przez niego szybko i sprawnie. 

Rozwód a kwestia winy

Sąd w każdym przypadku musi zbadać to, która strona jest winna rozpadu małżeństwa. Jeśli jednak obie strony są co do tego zgodne, wówczas może on zaniechać orzekania o winie. Nie jest jednak istotne to, kto w jakim stopniu przyczynił się do rozpadu małżeństwa. Jeśli oboje małżonkowie zawinili, wtedy sąd orzeknie obopólną winę w rozpadzie pożycia. Warto podkreślić to, że nie uzyska się rozwodu w sytuacji, kiedy żąda go jedynie osoba winna. Konsekwencją orzekania o winie są alimenty, o które może ubiegać się małżonek od strony winnej rozpadu małżeństwa.

W jaki sposób dowodzić winy?

Sąd może orzec o winie jednej ze strony, o ile zostaną mu przedstawione jednoznaczne dowody na istnienie winy. Można do nich zaliczyć: nagrania, e-maile, sms-y, dokumenty czy też zeznania świadków. Dowodami w sprawie rozwodowej mogą stać się również rozmowy i wydruki z portali społecznościach. Trzeba podkreślić to, iż każda sprawa  rozwodowa potrzebuje indywidualnej oceny. Nie każdy dokument czy też zeznania świadków wniosą coś do danej sprawy. To sąd określi to, czy dany dowód jest istotny czy też nie ma żadnego znaczenia dla procesu rozwodowego. W przypadku rozwodu z orzeczeniem o winie niezbędna może okazać się specjalistyczna pomoc. Profesjonalna kancelaria pomoże dowieść winy małżonka. Prawnik jest nieocenioną pomocą podczas całego postępowania rozwodowego.

Sprawdź stronę https://dm-adwokaci.pl

Jak wygląda podział majątku wspólnego?

Zazwyczaj w związkach małżeńskich obowiązuje wspólność majątkowa, ta ustawowa czy umowna. Przez to, w okresie obowiązywania tego ustroju majątkowego tworzy się majątek wspólny, nazywany inaczej majątkiem dorobkowym. Przez czas trwania wspólności, nie można dzielić żadnego majątku. Podział majątku prowadzi do tego, iż byli małżonkowie przestaną być współwłaścicielami masy majątkowej. Staną się oni jedynie wyłącznymi właścicielami danych składników, czyli na przykład oszczędności na koncie, samochodu czy domu. Podział majątku wspólnego w wyniki rozwodu może być przeprowadzony na 3 sposoby:

  • w odrębnej sprawie sądowej po rozwodzie lub
  • w trakcie sprawy rozwodowej podczas trwania jednego postępowania sądowego lub 
  • za pomocą porozumienia, na skutek umowy podpisanej po rozwodzie przez byłych małżonków

W jakich sytuacjach sąd może nie orzec rozwodu?

Nawet jeśli nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, w niektórych sytuacjach sąd może nie orzec rozwodu jeśli:

  • o rozwód stara się małżonek wyłącznie winny rozpadu pożycia, natomiast druga strona nie wyraziła zgody na rozwód, a więc jej odmowa nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego
  • przez orzeczenie rozwodu mogłoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci stron, czyli jeśli rozwój ich rodziców wywołałby negatywne zmiany w psychice dzieci
  • orzeczenie rozwodu jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (na przykład w przypadku ciężkiej choroby jednego z małżonków, który nie ma innej bliskiej osoby mogącej się nim zaopiekować)

W razie wątpliwość radca prawny udzieli odpowiedzi na nurtujące pytania.

Praca na wysokości – zabezpieczenia zgodne z zasadami BHP

Zasady związane z Bezpieczeństwem i Higieną Pracy dotyczą w ograniczonym stopniu wszystkich zawodów i branż. Są jednak takie prace, które uznawane są za szczególnie niebezpieczne. Ustawowo jest to między innymi praca na wysokości. Jak zatem przepisy BHP określają obowiązek prawny zabezpieczeń w tym zakresie?

Przepisy BHP – Bezpieczeństwo i Higiena Pracy

Przepisy BHP zostały jasno określone w rozdziale 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. 2003 nr 169 poz. 1650). Obowiązują one każdego pracownika i pracodawcę, a zakres obowiązków różni się w zależności od charakteru wykonywanej pracy. 

Praca na wysokości – kiedy ma miejsce?

Z definicji praca na wysokości występuje zawsze, kiedy różnica poziomu pomiędzy stanowiskiem pracy a posadzką wynosi powyżej 1 metr, a stanowisko to nie jest zabezpieczone i osłonięte stałą konstrukcją z każdej strony. W praktyce są to najczęściej prace na drabinie, rusztowaniu, dachach, kominach lub innych konstrukcjach budowlanych. 

Środki bezpieczeństwa w pracy na wysokości

Praca na wysokości zaliczana jest do prac szczególnie niebezpiecznych, dlatego też zakres obowiązków pracodawcy jest większy. Przepisy BHP wymagają od pracodawcy zapewnienia:

  • bezpośredniego nadzoru nad pracami,
  • środków ochrony indywidualnej oraz zbiorowej, 
  • odpowiedniego instruktażu stanowiska. 

Bezpośredni nadzór nad pracami

Pracodawca ma obowiązek wyznaczyć osobę nadzorującą pracę na wysokości. Musi być to osoba o odpowiednich kwalifikacjach i predyspozycjach. Nadzór bezpośredni musi być sprawowany w sposób ciągły, a więc w momencie, kiedy nie ma w pobliżu osoby nadzorującej, prace powinny zostać przerwane. 

Środki ochrony indywidualnej oraz zbiorowej

Pracodawca ma również obowiązek zapewnienia niezbędnych środków ochrony indywidualnej pracownika oraz odpowiednio zabezpieczyć miejsce pracy. Wśród środków ochrony pracownika  wymienić można odpowiednią odzież ochronną, kask, czy obuwie zabezpieczające. 

Niezmiernie ważne jest też zabezpieczenie miejsca pracy. Asekuracja stanowiska pracy pozwala zminimalizować ryzyko nieszczęśliwego wypadku. Do tego typu zabezpieczeń zalicza się wszelkiego rodzaju bariery i osłony zabezpieczające przed upadkiem z wysokości, liny oraz uprzęże asekurujące pracownika, zabezpieczenia stabilizujące drabiny i rusztowania oraz system oznakowania miejsca pracy.

Chcesz zabezpieczyć pracowników na wysokości? Sprawdź ofertę https://asekuracje.pl/

Instruktaż stanowiskowy

Praca wykonywana na wysokości musi być oparta o szczegółowy i dobrze zaplanowany instruktaż. W takim dokumencie powinny zostać zawarte takie informacje jak imienny podział pracy, osoby odpowiedzialne za poszczególne zadania, kolejność wykonywanych zadań oraz uszczegółowienia obowiązujących zasad BHP dla każdego zadania.

Prace wykonywane na wysokości są szczególnie niebezpieczne, dlatego niezmiernie ważne jest w tym wypadku przestrzeganie obowiązujących przepisów BHP. Każdy pracodawca powinien mieć na uwadze przede wszystkim bezpieczeństwo pracowników i zapewnić im niezbędne środki ochrony. Niedopełnienie wymienionych obowiązków w przypadku kontroli grozi poważnymi skutkami finansowymi oraz prawnymi.

Opieka nad dzieckiem a zasądzenie alimentów

Alimenty

Alimenty to finansowe zobowiązanie względem rodzica wobec dziecka. Podmiotowość, zakres i regulacje związane z istnieniem obowiązku alimentacyjnego reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Tam zawarte są zasady, jakie obowiązują w polskim systemie prawnym. Najważniejsza zasadą wynikającą z tych przepisów jest fakt, iż obowiązek alimentacyjny wobec dziecka jest jego niezbywalnym prawem. Rodzic, bez względu na posiadaną pełnię praw rodzicielskich czy też ich ograniczenie ma prawny obowiązek łożenia na swoje dziecko do czasu kiedy Sąd orzeknie, że wyczerpały się przesłanki przemawiające za koniecznością wypłacania alimentów. Tutaj niezwykle istotne są porady prawne jakich jest w stanie udzielić adwokat i doradzić, czy powództwo o zaprzestanie obowiązku alimentacyjnego ma rację bytu.

W zależności od oceny sytuacji, w jakiej znalazło się dziecko – małoletnie czy też pełnoletnie – Sąd decyduje o wysokości alimentów, biorąc pod uwagę indywidualną sytuację majątkową dziecka i możliwości zarobkowe rodzica. Artykuł 135, paragraf 1. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mówi wprost, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, oznacza to że nie faktyczne zarobki rodzica są najważniejszym elementem badania wysokości należnej dziecku kwoty, ale przesłanki które świadczą o możliwych dochodach do osiągnięcia przez rodzica.

Alimenty a opieka nad dzieckiem

Alimenty w postaci finansowych nakładów są przyznawane dziecku, w przypadku kiedy rodzic nie sprawuje osobistej pieczy nad nim. Alimenty pełnią wtedy funkcję zapewnienia utrzymania dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Alimenty jako zobowiązanie wobec dziecka, polski system prawny dzieli jako: zobowiązania finansowe i niefinansowe – czyli jako faktyczną opiekę. Rodzic, który nie sprawuje opieki nad dzieckiem, swoje obowiązki wypełnia poprzez uiszczania zasądzonej kwoty.

Jako że rodzice mają jednakowy obowiązek pokrywania potrzeb dziecka – zarówno tych materialnych, życiowych jak i psychologicznych, w wielu przypadkach uznaje się, że rodzic wychowujący dziecko na co dzień – czyli sprawujący faktyczną opiekę, może być „zwolniony” z finansowego łożenia na część związaną z utrzymaniem. Wycenia się bowiem zaspakajanie innych potrzeb dziecka na poczet wydatku finansowego rodzica sprawującego pieczę.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie Kancelarii:

https://dm-adwokaci.pl/uregulowanie-opieki-nad-dzieckiem-w-porozumieniu-rodzicielskim-a-w-wyroku-rozwodowym/

Opieka naprzemienna

Decyzja o sprawowaniu opieki naprzemiennej nad dzieckiem, wydaje się być najrozsądniejszą opcją, która usuwa problem wypłacania alimentów przez któregokolwiek z rodziców. Uznaje się bowiem, że każdy z rodziców realizuje obowiązek wychowywania i utrzymywania dziecka w równych częściach. Potrzeby dziecka są zaspokajane, dlatego nie może być mowy o wypłacaniu alimentów. Oczywiście od tej zasady bywają odstępstwa i wyjątki. Jeżeli jeden z rodziców ma znacznie wyższe możliwości zarobkowe, od możliwości zarobkowych drugiego rodzica, a rozstanie rodziców mogłoby wpłynąć na znaczne obniżenie poziomu życia dziecka, w stosunku do tego jakie miało podczas małżeństwa rodziców, Sąd może zasądzić „wyrównanie” poziomu życia od zamożniejszego rodzica, nawet w przypadku sprawowania przez nich opieki naprzemiennej.

Sposoby rozwiązania stosunku pracy.

 Mimo powszechnego poglądu, iż w naszym kraju obowiązują różne formy zatrudnienia, jedynym źródłem pracy znajdującym się w kręgu zainteresowania kodeksu pracy jest zatrudnienie na podstawie umowy o pracę. Nie ma przy tym znaczenia okres świadczenia pracy zawarty w tym dokumencie. Liczy się fakt jego podpisania i wynikające z tego konsekwencje prawne, Źródłem praw i obowiązków tak pracobiorcy, jak i pracodawcy jest Kodeks Pracy. Z uwagi na liczne zmiany legislacyjne tej ustawy, niezwykle cenną może okazać stała współpraca w przypadku przedsiębiorców, a przynajmniej konsultacje, których może udzielić adwokat Wrocław. Podobnie jest w przypadku pracowników. Prawo pracy Wrocław jest zagadnieniem szczególnie obszernym, a jak wiadomo nie znajomość prawa, zdecydowanie szkodzi. Pośród wielu aspektów tej dziedziny, na uwagę zasługuje część poświęcona wypowiedzeniu umowy o pracę.

   Rozwiązanie stosunku pracy.

 Umowę o pracę można rozwiązać na kilka sposobów, każdy z nich wymaga innych procedur oraz niesie za sobą odmienne konsekwencje prawne dla obu stron:

  • Porozumienie stron;
  • Rozwiązanie za wypowiedzeniem;
  • Rozwiązanie bez wypowiedzenia;
  • Wypowiedzenie warunków pracy i płacy.

 Umowa może też zostać rozwiązana automatycznie po upływie czasu, na który została zawarta (w przypadku umów na czas określony). Istotny czynnikiem zabezpieczającym interesy pracodawcy oraz pracownika, jest długość okresu wypowiedzenia. W zamyśle ustawodawcy miał to być czas pozwalający na znalezienia innego pracownika lub źródła dochodu.

 Okresy wypowiedzenia:

  • Dwa tygodnie, w przypadku zatrudnienia na okres do sześciu miesięcy;
  • Miesiąc, w przypadku zatrudnienia od sześciu miesięcy do trzech lat;
  • Trzy miesiące przy zatrudnieniu powyżej trzech lat.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości wyjaśnień udzieli adwokat Wrocław.

Nieco inaczej okresy wypowiedzenia kształtują się w przypadku umów na czas próbny, choć również występuje zależność od czasu przepracowanego.

 Okresy wypowiedzenia przy umowach na okres próbny:

  • Trzy dni robocze w przypadku świadczenia pracy do dwóch tygodni;
  • Tydzień przy umowie trwającej od dwóch tygodni do trzech miesięcy;
  • Dwa tygodnie w przypadku umów trzymiesięcznych.

 Poszczególne warianty rozwiązania stosunku pracy.

Najczęściej stosowane jest porozumienie stron. W tym wypadku dochodzi do zakończenia współpracy w sposób najmniej bolesny. Prawo pracy Wrocław przewiduje pełną zgodność stron, przy czym taka forma wymaga poświadczenia na piśmie. Zaletą takiego rozwiązania jest swoboda określenia terminu, w jakim umowa zostanie rozwiązana.

Rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem zachodzi w przypadku, gdy tylko jedna ze stron wyraża taką wolę. Termin rozwiązania mija z upływem okresu wypowiedzenia. Także i w tym wypadku wymagana jest forma pisemna.

Rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia następuje najczęściej w przypadku naruszenia praw jednej ze stron lub popełnienia czynu karalnego. W tym wypadku wskazana jest pomoc, której może udzielić adwokat Wrocław. W przypadku naruszenia norm społecznych istotne jest, by rozwiązanie umowy nastąpiło przed upływem miesiąca od daty wykrycia przewinienia.

Jak widać prawo pracy Wrocław bardzo szczegółowo i szeroko zajmuje się problematyką zakończenia współpracy. Niniejszy artykuł nie jest w stanie poruszyć wszystkich aspektów z uwagi na ograniczoną ilość miejsca. Ma jedynie na celu wskazanie złożoności problemu oraz zachęcenie do skorzystania z porad prawnych w tym zakresie.

Stan prawny na 09/2020 r.

Rozwód i podział majątku – jak przebiegnie sprawa?

Katowice rozwód – tendencje rozwodowe w dużych miastach nie maleją, a sytuacje osobiste, będące powodem rozpadu związku małżeńskiego są często bardzo skomplikowane. Zwłaszcza, jeżeli małżonkowie posiadają wspólnie zgromadzony majątek, wartościowe przedmioty, nabyte jeszcze przed zawarciem związku formalnego, a przede wszystkim dzieci. 

Adwokat Katowice rozwód i podział majątku bez tajemnic

Wniosek o rozwód można wypełnić i złożyć w sądzie osobiście, jednak na tym nie kończy się zakres spraw, niezbędnych do sprawnego przeprowadzenia postępowania, którego efektem będzie sprawiedliwy podział dóbr, zgromadzonych w trakcie trwania związku małżeńskiego. Adwokat Katowice rozwód okaże się pomocny w sytuacji, gdy w wyniku postępowania sądowego zależy Ci na ustaleniu winy współmałżonka, skutkującym pozostawieniem po swojej stronie założonych przedmiotów, stanowiących wspólny majątek. Jeżeli pomiędzy małżonkami została spisana intercyza, podział majątku będzie prosty. Elementy, należące do każdej ze stron zostaną zachowane. Jeżeli jeden ze współmałżonków prowadzi działalność gospodarczą, podział majątku, natomiast intercyza nie została sporządzona, sąd będzie zobligowany rozsądnie zadysponować majątek, należący do współmałżonków. Problem pojawi się również w przypadku, gdy w związku małżeńskim powstały długi.

Kiedy warto wnioskować o rozwód bez orzekania o winie?

W sytuacji, gdy rozpad małżeństwa odbywa się samoistnie, bez zdarzeń, stanowiących jego bezpośrednią i niepodważalną przyczynę, warto rozwiązać związek małżeński bez orzekania o winie współmałżonków. Sprawy rozwodowe bez orzekania o winie nie są skomplikowane i trwają znacznie krócej. Jeżeli zależy Wam na czasie oraz obydwie strony zgadzają się na rozwód, warto wnieść o orzeczenie rozwodu bez orzekania o winie. W przypadku, gdy nie zostanie ustanowiony winny rozpadu małżeństwa, nie będą należały się alimenty współmałżonkowi, który w wyniku rozwodu doświadczy pogorszenia się warunków życiowych.

Rozwód z orzeczeniem o winie – kiedy wnioskować?

Katowice rozwód z orzeczeniem o winie – znajdź doświadczonego prawnika, który pomoże ustalić przyczynę, stanowiącą winę współmałżonka oraz dowody, które w postępowaniu potwierdzą winę. Dowody w sprawie należy przedstawić sędziemu w toku postępowania, jeżeli zależy Ci na uzyskaniu od współmałżonka alimentów na siebie lub większej części majątku, zgromadzonego po zawarciu małżeństwa. Wnioskować o orzeczenie rozwodu  z winy współmałżonka należy wtedy, gdy jedna ze stron dopuściła się zdrady, przemocy, stosowanej wobec współmałżonka lub członka rodziny, posiada uzależnienia, uniemożliwiające prawidłowe funkcjonowanie związku małżeńskiego i rodziny, a także jeżeli nie wykonuje czynności, zmierzających do zapewnienia rodzinie podstawowych potrzeb. Rozwód z orzekaniem o winie jest postępowaniem, wiążącym się ze szczegółowym ustaleniem oraz potwierdzeniem winy. Z tego względu trzeba liczyć się z dociekliwością organów sądowych oraz większą ilością rozpraw, wpływającą na wydłużenie czasu postępowania sądowego. 

Niekonwencjonalne znaki towarowe

Kiedy zapytamy kogoś o to, czym jest znak towarowy, zazwyczaj odpowiedź będzie dotyczyła nazwy firmy lub jej logo. Okazuje się jednak, że istnieją również niekonwencjonalne znaki towarowe. Znakiem towarowym może być bowiem wszystko to, co odróżnia daną firmę na rynku. 

Zapisy dotyczące tego, czym są znaki towarowe, a także, w jaki sposób można je wykorzystać, znajdziemy w Ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej. Na mocy ustawy znakiem towarowym może posługiwać się wyłącznie uprawniony do tego podmiot. Jeżeli natomiast dany podmiot nie jest właścicielem znaku towarowego, korzystanie z niego wymaga zgody osoby uprawnionej. Zgoda ta ma przybrać postać licencji. Zgodnie z art. 120 ustawy „Znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony”. Znakiem towarowym nie są hasła takie jak „klinika”, „fryzjer” czy „dentysta”. Są to jedynie zwykłe informacje na temat rodzaju oferowanych usług. Tego typu oznaczeń nie zastrzega się. Można natomiast zastrzec nazwę „Usługi Fryzjerskie — Akademia Fryzur”, ponieważ zawiera ona element fantazyjny, który umożliwia odróżnienie jednych usług od drugich. 

Do znaków konwencjonalnych zaliczamy między innymi:

  • Słowne znaki towarowe, w przypadku których ochronie podlega sama nazwa, bez szaty graficznej. 
  • Słowno-graficzne znaki towarowe, w których ochronie podlega logo. Zazwyczaj chroniony jest wygląd znaku, ale ochrona może obejmować także jego nazwę. 
  • Graficzne znaki towarowe, gdzie chronimy rysunek, sygnet. W tym przypadku znak towarowy stanowi część logo lub samodzielną grafikę. 

Czym są niekonwencjonalne znaki towarowe?

Bardzo często poza np. logo, o rozpoznaniu danej marki decydują również inne elementy, takie jak np. kształt opakowania. Prawdopodobnie najsłynniejszym przykładem będzie tutaj dobrze wszystkim znana butelka Coca-Coli. Pod pewnymi warunkami niekonwencjonalne znaki towarowe można zarejestrować. Czasami znakiem towarowym może być np. zapach, dźwięk czy deseń. Znaki niekonwencjonalne podzielić można na znaki będące oznaczeniami widzialnymi, postrzeganymi głównie wzrokowo, a także oznaczenia niewidzialne, które postrzegane są innymi zmysłami, do których należą np. węch, słuch, dotyk oraz smak. Do oznaczeń widzialnych zaliczamy między innymi kolory, gesty, hologramy, a także znaki stanowiące deseń. Niewidzialne znaki towarowe to natomiast znaki dźwiękowe, zapachowe, smakowe i dotykowe. Oznaczenia niewidzialne oraz widzialne dzielone są jeszcze na kilka innych podgrup. Należą do nich znaki towarowe przestrzenne, przedstawiające trójwymiarowy kształt produktu, do których należy wspomniana wcześniej butelka, a także batonik Kit Kat oraz klocek Lego. Kolory lub oznaczenia kolorów, które jednak są znakiem towarowym trudnym do zastrzeżenia, ponieważ sama barwa zgodnie z orzecznictwem nie może stanowić znaku towarowego. Określony kolor powinien być kojarzony z jedną marką. Firmą, której udało się zastrzec dany kolor, jest np. Nivea, która zarejestrowała kolor granatowy, T-Mobile z kolorem różowym oraz kolor fioletowy Milki. Widzialnym niekonwencjonalnym znakiem towarowym mogą być np. trzy paski używane przez firmę Adidas, które znajdują się z boku butów lub na bokach nogawek. Są to tzw. znaki pozycyjne, które dotyczą szczególnego umiejscowienia na danym towarze. Niekonwencjonalne znaki towarowe to również animacje. Jedną z najbardziej charakterystycznych animacji jest ryczący lew będący znakiem charakterystycznym amerykańskiej wytwórni filmowej Metro-Goldwyn-Mayer. Inna rozpoznawalna animacja to również ta z podawaniem sobie rąk, którą zastrzegła firma Nokia. W animacji tej zawarto określony gest, który również może być widzialnym niekonwencjonalnym znakiem towarowym. Poza wymienionymi znakami istnieją jeszcze znaki towarowe będące oznaczeniem powtarzających się elementów, co stanowi deseń. Jednym z najbardziej charakterystycznych wzorów jest kratka zastrzeżona przez Burberry, będąca znakiem rozpoznawczym firmy. Niewidzialne niekonwencjonalne znaki towarowe to np. dźwiękowy znak towarowy, który zapisuje się zazwyczaj w formie zapisu nutowego lub pliku audio. Znaki niewidzialne to także zapachy, które powinny jednoznacznie wskazywać na źródło pochodzenia, jednak tego typu znaki należą do niezwykle trudnych do zastrzeżenia. Ponieważ mózg człowieka jest w stanie zarejestrować kilka tysięcy zapachów, które mogą wywoływać różne emocje oraz skojarzenia, fakt ten zaczął być wykorzystywany przez producentów i przedsiębiorców. Zaczęli oni wykorzystywać zapachy jako oznaczenia odróżniające pewne produkty od innych. Trudne do zastrzeżenia są także smakowe znaki towarowe, których nie udało się jeszcze zastrzec mimo istnienia takiej możliwości w teorii. 

Zastrzeżenie określonych zapachów jako znaków towarowych może powodować pewne problemy i wyzwania zwłaszcza w przypadku sporów. Aby oznaczenie zapachowe faktycznie podlegało ochronie, konieczne jest używanie dokładnie takiego samego zapachu, jaki miał dany znak w momencie jego zgłoszenia oraz musi być on stosowany dla tych towarów, oraz usług, które zostały objęte takim zgłoszeniem. Według niektórych wytycznych znaki zapachowe na ten moment nie są możliwe do przedstawienia w sposób jasny, zrozumiały i konkretny. Za niewystarczające do zastrzeżenia danego zapachu uznaje się wzory chemiczne, opisy słowne, ani próbki zapachów, co jest problematyczne pod względem ich zastrzeżenia. Ponieważ próbka zapachu nie jest trwała, jej złożenie nie wystarczy do zastrzeżenia znaku towarowego, a same zapachy nie są jeszcze oznaczane w celu odróżnienia od innych na tyle precyzyjnie, jak np. kolory. 

Ochrona niekonwencjonalnych znaków towarowych

Powstaje jednak pytanie, czy niekonwencjonalne znaki towarowe są chronione w taki sam sposób jak te konwencjonalne? Do niedawna nie istniała możliwość ochrony niekonwencjonalnych znaków towarowych. Została ona wprowadzona z wejściem w życie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej. Wymóg graficznego przedstawienia znaku zastąpiono wymogiem przedstawienia oznaczenia w rejestrze. By dany niekonwencjonalny znak towarowy mógł podlegać ochronie, musi być jasny, precyzyjny, kompletny, trwały, zrozumiały oraz obiektywny. Bardzo często w przypadku rejestracji niekonwencjonalnych znaków towarowych zdarzają się pewne problemy. Jedne urzędy patentowe odmawiają ich rejestracji, inne natomiast robią to bez większych problemów. Jeśli chcemy zastrzec pewien znak towarowy, należy go zarejestrować w urzędzie do spraw własności przemysłowej. W Polsce jest to urząd patentowy w Warszawie. Prawo ochronne na znak towarowy wynosi 10 lat, jednak może ono zostać przedłużone.

Bardzo możliwe, że ze względu na rozwój technologii zacznie istnieć coraz więcej niekonwencjonalnych znaków towarowych. Przykładem mogą być wymienione wcześniej animacje komputerowe. Na ten moment stanowią one niewielki odsetek zgłoszeń znaków towarowych, ale ponieważ obecnie zauważyć można rozwój animacji komputerowej oraz technologii, wysoce prawdopodobne, że oznaczeń takich będzie coraz więcej, co powinno zwrócić szczególną uwagę osób pracujących w branży komputerowej. 

Dziękujemy kancelarii adwokackiej z Poznania (https://smadwokaci.pl) za pomoc merytoryczną w przygotowaniu artykułu. 

Jak odrzucić spadek w imieniu niepełnoletniego dziecka?

Decydując się na odrzucenie spadku w swoim imieniu wystarczy złożyć stosowne oświadczenie. Zostajemy wtedy wyłączeni z dziedziczenia, ponieważ w obliczu prawa jesteśmy traktowani, jak osoby zmarłe. Spadkobiercy są jednak w dalszym ciągu poszukiwani. Może zdarzyć się tak, że będą nimi małoletnie dzieci. Co w takim razie należy zrobić, żeby spadek zawierający same długi nie przeszedł na nie? Postanowiliśmy przybliżyć nieco to zagadnienie.

Kto może odrzucić spadek w imieniu małoletnich dzieci?

W momencie śmierci bliskiej nam osoby w pierwszej kolejności warto złożyć wniosek o stwierdzenie nabycia spadku. Nie jest to czynność obowiązkowa, jednak ze względów praktycznych warto posiadać taki dokument. Jeżeli jednymi ze spadkobierców są niepełnoletnie dzieci, wówczas należy odrzucić spadek w ich imieniu.

W tym celu należy złożyć wniosek do odpowiedniego sądu. Z racji tego, że dzieci nie mogą zrobić tego osobiście, w ramach wnioskodawców występują przedstawiciele ustawowi, czyli najczęściej rodzice. Dlaczego taką sprawę rozpatruje sąd? Ponieważ może dojść do sytuacji, że odrzucenie spadku będzie miało negatywny wpływ na małoletnich. Sąd występuje tutaj w ich imieniu i to on decyduje czy spadek będzie odrzucony, czy też nie.

Jak prawidłowo złożyć wniosek do sądu o odrzuceniu spadku w imieniu dziecka?

Wniosek powinien zostać złożony w Sądzie Opiekuńczym, znajdującym się w miejscowości, w której zamieszkuje małoletnie dziecko. Może z nim wystąpić każdy z rodziców, niezależnie od tego, z której strony pochodzi spadek. Jeden z nich będzie występował, jako wnioskodawca, drugi natomiast będzie uczestnikiem postępowania.

Prawidłowo złożony wniosek powinien zawierać:

  • dane małoletniego dziecka
  • dane rodziców lub opiekunów prawnych
  • informacje o zmarłym oraz spadku

Najbardziej istotnym elementem jest właściwe uzasadnienie wniosku. Należy więc wykazać wszystkie okoliczności mówiące o tym, że spadek jest zadłużony. Do wniosku należy dołączyć również wszystkie dokumenty potwierdzające ten fakt. Mogą to być: umowy kredytowe podpisane przez zmarłego, wezwania do zapłaty lub pisma od komornika. Duże znaczenie mogą mieć również oświadczenia o odrzuceniu spadku złożone przez innych spadkobierców, dlatego również należy dołączyć je do wniosku. Jeżeli nie czujemy się na siłach, żeby zrobić to samodzielnie, to może nam w tym pomóc Adwokat.

W jakim terminie należy złożyć wniosek o odrzucenie spadku?

Przy złożeniu wniosku o odrzucenie spadku bardzo duże znaczenie ma czas. Należy to zrobić w terminie 6 miesięcy, licząc od dnia złożenia oświadczenia przez rodziców. Termin posiedzenia może być wyznaczony przez Sąd już po tym terminie, jednak nie ma to żadnych negatywnych skutków prawnych. Dzieje się tak dlatego, że od dnia złożenia wniosku, aż do momentu uprawomocnienia się orzeczenia w tej sprawie, termin ten ulega zawieszeniu.

Przed podjęciem decyzji o odrzuceniu spadku pomocne mogą okazać się porady prawne. Zostaniemy wówczas poinformowani o wszystkich najważniejszych rzeczach, więc nic nie umknie naszej uwadze. Trzeba mieć również świadomość, że samo orzeczenie nie kończy całej sprawy. Po uzyskaniu zgody Sądu na odrzucenie spadku trzeba podjąć dalsze czynności. W pierwszej kolejności należy uzyskać odpis prawomocnego postanowienia Sądu. Następnie trzeba z nim ponownie udać się do Sądu lub notariusza i złożyć właściwe oświadczenie w imieniu małoletniego dziecka. Może to zrobić ten rodzic, który został do tego upoważniony przez Sąd. Informacja taka znajduje się w treści ww. postanowienia. Czytaj więcej na stronie kancelarii prawnej z Warszawy https://dm-adwokaci.pl/uslugi-adwokackie/prawo-spadkowe

Czas pracy a podróż służbowa

Niezależnie czy mamy firmę w Katowicach czy we Wrocławiu, a może w obu miastach i nasz pracownik musi przejechać z jednej siedziby do drugiej, kwestia rozliczenia czasu pracy w podróży służbowej budzi, jak podnosi adwokat prawo pracy Wrocław, kontrowersje i trudności.

Powody trudności w rozliczeniu czasu pracy

Adwokat Katowice prawo pracy wyjaśnia, że wątpliwości na gruncie rozliczenia czasu pracy pojawiają się przy konieczności ustalenia co kryje się pod pojęciem czasu pracy w podróży służbowej i sposobu jego rozliczania.

Pojęcie czasu pracy i podróży służbowej

Wyjaśnienie tych dwóch pojęć jest podstawową kwestią umożliwiającą prawidłowe wyliczenie czasu pracy pracownika w czasie podróży służbowej.

Czas pracy

Czas pracy, jak wskazuje Adwokat, został określony przez ustawodawcę w art. 128 § 1 k.p. jako czas pozostawania przez pracownika w dyspozycji pracodawcy. Pracownik jest zobowiązany pozostawać w zakładzie pracy lub innym miejscu, które zostało wyznaczone przez pracodawcę do wykonywania pracy.

Godziny pracy

Wiele pracodawców boryka się z problemem obliczenia godzin pracy pracownika. Celem ułatwienia rozwiązania tego problemu Sąd Najwyższy w dniu 4 kwietnia 1979 r. wydał wyrok, w którym wyjaśnił, że pracownikowi nie przysługuje w czasie podróży służbowej wynagrodzenie za czas przejazdu do miejsca delegowania i z powrotem, bowiem nie jest to czas pracy. Zatem czas pracy obejmuje wyłącznie tą część podróży, która trwa w rozkładowych godzinach pracy. Tym samym prawnik rozróżnia dwa rodzaje czasu wliczanego do czasu pracy pracownika. Czas przejazdu związany z podróżą służbową w godzinach pracy pracownika, który nie podlega odliczeniu i czas przejazdu poza normatywnym czasem pracy, który nie wlicza się do czasu pracy pracownika delegowanego i nie powoduje obowiązku wypłaty dodatkowego wynagrodzenia.

Podróż służbowa

Adwokat podkreśla, że jako podróż służbową, ustawodawca traktuje zadanie służbowe, które pracownik realizuje na podstawie polecenia pracodawcy poza miejscowością siedziby pracodawcy lub stałym miejscem jego pracy. Tym samym, podróż z miejsca pracy do miejsca wskazanego przez pracodawcę jest realizacją zadania służbowego.

Delegacja

O ile sama podróż jest w miarę prosta do zrozumienia i obliczenia, o tyle, w przypadku delegacji, Radca prawny zwraca uwagę, że czas pracy obejmuje wyłącznie faktyczny czas poświęcony na wykonywanie zadań, a nie cały okres przebywania na delegacji.

Odpoczynek w podróży służbowej

Podróż służbowa co do zasady oznacza brak możliwości ubiegania się o wypłatę nadgodzin z tytułu świadczenia pracy ponad standardowy czas pracy, jednak po stronie pracodawcy leży przestrzeganie prawa do odpoczynku. Pracownikowi, niezależnie od okoliczności, przysługuje prawo do 11-godzinnego dobowego i 35-godzinnego tygodniowego wypoczynku. Tym samym, w przypadku przekroczenia w czasie podróży służbowej prawa do odpoczynku, pracownik ma prawo do ubiegania się o dodatkowe dni wolne lub wypłatę dodatkowego wynagrodzenia.

Podsumowanie

Czas pracy pracownika w podróży służbowej to czas faktycznego świadczenia pracy przez pracownika. Samo odbywanie podróży służbowej lub przebywanie w miejscu docelowym nie stanowi czasu pracy. Tym samym podróż w dzień wolny lub poza godziny nadliczbowe nie rodzi obowiązku wypłaty wynagrodzenia, chyba że narusza ustawowe prawo pracownika do odpoczynku.

Zachowek – na jakich zasadach można go otrzymać i komu się należy?

Sprawy spadkowe są jednym z częściej prowadzonych przed polskimi sądami. Członkowie rodzin, a często również obcy dla siebie ludzie sądzą się o spadek po zmarłym. Zmarły może pozostawić po sobie testament, zgodnie z którym swój majątek pozostawi dowolnej osobie, organizacji czy firmie. Dla najbliższej rodziny nie oznacza to jednak, że spadek przepadł i nie można się o niego nadal starać.

Czym jest zachowek?

Zachowek to instytucja prawa spadkowego, której zasady reguluje Kodeks cywilny. Zachowek chroni interesy bliskiej rodziny zmarłego, ponieważ może ona zostać pokrzywdzona w zapisach testamentu lub nawet całkowicie pominięci. Co ważne, zachowek chroni rodzinę spadkodawcy przed niekorzystnym dla nich rozporządzeniem majątku w formie darowizn, które miały miejsce za życia spadkodawcy. Warto jednak podkreślić, że zachowek pozwala na roszczenia względem określonego kwotowo ułamka wartości udziału spadkowego, który przypadałby bliskiej rodzinie w ramach dziedziczenia ustawowego. Jest to zawsze określona suma pieniędzy, a nie przedmiot, nieruchomość lub ich część, wchodzących w skład spadku. W praktyce staranie się o zachowek ma zasadność wówczas, gdy zmarły pomija w testamencie swoich najbliższych lub zapisuje im zbyt małą część majątku. Oczywiście dotyczy to osób, które wcześniej nie otrzymały darowizny, której wartość dorównuje lub nawet przewyższa ewentualny spadek. Wszelkie wątpliwości w zakresie zachowku może rozwiać adwokat, do którego warto udać się po poradę prawną.

Komu należy się zachowek?

Przepisy Kodeksu cywilnego mówią o tym, kto jest uprawniony do ubiegania się o zachowek. Są to zstępni spadkodawcy – dzieci, wnuki, prawnuki. Jeżeli osoba zmarła nie ma dzieci, wówczas prawo ubiegania się o zachowek przypada na małżonka i następnie na rodziców. Każdy radca prawny może udzielić porad w zakresie tego, kto może ubiegać się o zachowek – nie może to być rodzeństwo osoby zmarłej, ani dalsi krewni. Jeśli zostaną pominięci w testamencie, muszą się z tym pogodzić. Warto pamiętać, że osoby uprawnione do zachowku nie zawsze mogą ubiegać się o część spadku. Dzieje się tak wówczas, gdy za życia spadkodawcy dostały już darowizny, okazały się niegodne otrzymania spadku (orzeczeniem sądu), są wydziedziczone lub odrzucają spadek. Prawo do zachowku traci ponadto małżonek spadkodawcy, z którego winy doszło do rozwodu lub wówczas, kiedy małżonkowie przebywali w separacji.

Chcesz dowiedzieć się więcej odwiedź stronę Kancelarii Prawnej https://dm-adwokaci.pl/uslugi-adwokackie/prawo-spadkowe


W jaki sposób wyliczyć wartość zachowku?

W celu obliczenia zachowku, należy określić wartość schedy, biorąc pod uwagę nie tylko jej wartość materialną, ale również ciążące na spadku wierzytelności i zadłużenie. Może w tym pomóc kancelaria adwokacka, która ustali, jaka jest wartość zachowku dla zstępnych i ewentualnie komu należy dopłacić. Do obliczania zachowku dolicza się darowizny, od których nie minęło więcej niż 10 lat, ale tylko te, których dokonano wśród zstępnych spadkodawcy. Dopiero znając wszytskie dane, prawnik może dokonać ułamkowej kalkulacji, określającej wysokość zachowku, należącego się wszystkim uprawnionym.